غولهای تازه نفس کشتی ایران از آمل و بابل
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۳۵۲۳۵
ظهور پدیده‌های سنگین وزن کشتی ایران در سال المپیک، معادلات را برای بنا و محمدی پیچیده‌تر از قبل کرده است.
به گزارش "ورزش سه"، در سال المپیک به نظر می‌رسد کشتی ایران دستش در سنگین وزن کاملا پر است؛ تا جایی که باتجربه‌هایی همچون پرویز هادی و امیر قاسمی منجزی از سوی جوان‌هایی همچون امیرحسین زارع و علی‌اکبر یوسفی تهدید می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با اینکه طلایی شدن کمیل قاسمی در المپیک لندن با توجه به دوپینگی شدن ۲ نفر اول سنگین وزن خیلی از رکوردها را جابجا کرد، اما بازهم طلای سنگین وزن المپیک برای کشتی ایران چه در آزاد و چه در فرنگی یک رویا به حساب می آید؛ اگرچه این رویا قطعا دست یافتنی است.
در کشتی فرنگی امیر قاسمی منجزی به عنوان کشتی گیر نسبتا باتجربه که ۳۲ سال دارد، توانست در مسابقات جهانی با وجود نرفتن روی سکو سهمیه المپیک ۲۰۲۰ را برای ایران در وزن ۱۳۰ کیلوگرم به ارمغان بیاورد. شاید برخی او را گزینه اول حضور در المپیک توکیو بدانند، اما جوانی به نام علی‌اکبر یوسفی هم در یک سال اخیر حسابی درخشیده و اگر بتواند توانایی خود را به محمد بنا اثبات کند، بعید نیست او خیلی زود اولین المپیک خود را هم تجربه کند.
علی اکبر یوسفی، پسر جوان بابلی که در سال ۲۰۱۸ و در اوج جوانی مدال برنز امیدهای جهان را بر گردن آویخت، امسال با توجه به سن و سال کمی داشت، بازهم توانست در مسابقات جوانان جهان حضور پیدا کند. یوسفی چند ماه قبل در استونی با قدرت حریفان خود را یکی پس از دیگری در وزن ۱۳۰ کیلوگرم پشت سر گذاشت و به مدال طلای جوانان جهان دست یافت. او بلافاصله در ترکیب تیم امید هم قرار گرفت و راهی مسابقات جهانی زیر ۲۳ سال شد. حتی تکرار برنز سال قبل هم برای علی‌اکبر راضی کننده نبود، تا اینکه او در بوداپست با کنار زدن غول های جهان طلایی شد.
حالا علی اکبر یوسفی که در لیگ هم با تیم هیات کشتی سیرجان حضور داشت و چند ماه فعال و سخت را پشت سر گذاشت، می تواند یک رقیب جدی برای امیر قاسمی منجزی جهت پوشیدن دوبنده تیم ملی در المپیک ۲۰۲۰ باشد.
از سوی دیگر در کشتی آزاد هم ایران یک پدیده در سنگین وزن پیدا کرده؛ کشتی‌گیری که نشانه‌هایی از ستاره شدن در آینده را به نمایش گذاشته است. امیرحسین زارع خیلی زود پله های ترقی را طی کرد؛ به طوری که طی ۲ سال اخیر در ۳ رده سنی نوجوانان، جوانان و امیدها به فینال مسابقات جهانی رسیده و حاصل آن ۲ طلا و یک نقره بوده است. این پسر آملی که هنوز ۱۹ سالگی خود را هم جشن نگرفته، امسال هر چند در مسابقات جوانان جهان به مدال نقره رسید، اما در امیدهای جهان بدون اینکه به رقبایش اجازه دهد ۶ دقیقه به مبارزه بپردازند، همه کشتی هایش را در کمتر از ۶ دقیقه تمام کرد و قهرمان شد.
نمایش خوب امیرحسین زارع در لیگ برتر کشتی و انتخابش به عنوان کشتی گیر برتر یکی از هفته ها نیز نشان داد که از این کشتی گیر می توان به عنوان یک رقیب جدی برای پرویز هادی یاد کرد. هادی که الان هم تیمی زارع در بازار بزرگ ایران است، بعد از مصدومیتی که باعث شد مسابقات جهانی را از دست بدهد، این روزها به دنبال بازگشت روی تشک با بالاترین آمادگی است.
پرویز هادی ۳۲ ساله می داند که این آخرین شانس او برای رسیدن به المپیک و گرفتن مدال در بزرگترین رویداد ورزشی جهان خواهد بود و برای همین با انگیزه تمرین می کند. با این حال بعید نیست امیرحسین زارع کم تجربه و جوان بتواند مقابل هادی باتجربه قد علم کند و مدعی دوبنده تیم ملی در المپیک ۲۰۲۰ شود.
البته تفاوت بزرگ کشتی آزاد و فرنگی در سنگین وزن اینجاست که کشتی آزاد حتی سهمیه حضور در المپیک را هم کسب نکرده و در اولین گام غلامرضا محمدی باید به فکر کسب سهمیه وزن ۱۲۵ کیلوگرم باشد.
جدا از اینکه هر کشتی گیری(چه جوان و چه باتجربه) به المپیک ۲۰۲۰ اعزام شود، ظهور پدیده های نوظهور در اوزان سنگین کشتی ایران می تواند خبر خوبی باشد. علی‌اکبر یوسفی و امیرحسین زارع توانایی‌های خود را اثبات کردند و حتی اگر به المپیک ۲۰۲۰ نروند، در آینده قطعا می توانند اتفاقات بزرگی را برای کشتی ایران رقم بزنند.
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: کشتی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۳۵۲۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نحوه اعزام حسن یزدانی به المپیک؛ بحران بزرگ یا یک اتفاق عادی؟!
آفتاب‌‌نیوز :
حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.
یزدانی پیش از این در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.
داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.
یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.
در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.
اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند.
چنین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟
ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟
این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟
بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.
منبع: شرق
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت